Baobab

Stella

Jest to wielki Baobab pusty w środku. Można do niego wejść. W środku jest dużo chłodniej niż na zewnątrz. Jest tam dużo pajęczyn. Można także odpocząć w cieniu jego gałęzi.

---------------------------------------------------------------------------
Stella podczas biegu odkryła wieki baobab. Weszła do niego , rozejrzała się i wcisnęła w jakiś kącik. Zaczęła płakać i powtarzać do siebie
-Czemu to ja jestem takim dziwadłem ? Nawet nie chodzi o sierść. Jestem po prostu dziwna... jestem dla mamy i taty tylko problemem. Może i mama zaprzeczała , ale czy mogłaby mi powiedzieć szczerze , w oczy że mnie nie chce ? NIE ! Ona tak tylko mówi Łkała , a echo powtarzało za nią dokładnie każde słowo. Po chwili zmęczyło ją płakanie i mówienie do siebie wiec zasnęła.

Nutella

Lwica pobiegła do Stelli. Gdy była na miejscu położyła się przy niej i powiedziała
- Słuchaj, na razie biała sierść wydaje Ci się dziwna, ale jesteś po prostu rzadkim okazem lwa, teraz może jest to dla Ciebie obce, ale w przyszłości samce będą się o Ciebie bić, a poza tym wcale nie jesteś dziwna, jesteś po prostu jedyna w swoim rodzaju, masz dobre serce. Nie mówię tego tylko żeby pocieszyć Cię, ale to cała prawda. Uwierz mi - po ostatnim zdaniu lwica uśmiechnęła się i dodała - Moja matka była białą lwicą i to po niej masz zaszczyt mieć białą sierść...

Stella

-Na pewno mówisz prawdę ? Zapytała , lecz nie czekając na odpowiedź ciągnęła dalej
-A więc skoro jestem biała , to znaczy że jestem wspaniała tak ? To znaczy , ja nie chcę się przechwalać , ale ty tak mówisz

Nutella

- Wszyscy się od siebie różnimy zarówno wyglądem jak i charakterem... I pamiętaj, kocham Ciebie, Kovu i Nukę jednakowo, jesteście moimi skarbami - powiedziała ocierając łapą łzy z pyszczka Stelli.

Stella

Uśmiechnęła się lekko po czym zamyśliła. rozważała część wypowiedzi matki , do której miała pewne wątpliwości.

Nutella

Samica delikatnie przysunęła do siebie Stellę, po chwili zaczęła ją myć.
- Ale się tutaj ubrudziłaś, choć lepiej do groty...

Stella

-Ale tu jest fajnie. No popatrz ile tu jest zakamarków. Zaprotestowała. Nagle wpadł jej do łebka pewien pomysł
-A może pokażemy to miejsce tacie , Nuce i Kovu ? Co ty na to ? zapytała z uśmiechem , a na jej pyszczku było widać nadzieję

Nutella

- Na pewno tak zrobimy - odpowiedziała z nieustającym uśmiechem na pysku. Po chwili rozglądnęła się w około i zwinnie skoczyła na jedną z 'półek' w środku baobabu.

Stella

Uśmiechnęła i zaczęła wspinać się po sękach za pomocom pazurków. Przynajmniej próbowała. Postanowiła spróbować innym sposobem. Rozbieg i... Bingo ! Znalazła sobie własną "lepszą" półkę. Była trochę mniejsza , ale taka jej się podobała. Wydrapała na nim "Stella". Tak , teraz półka należała już do niej. Rozejrzała się.
- Na pewno wystarczy półek dla wszystkich lwów. pomyślała i rozłożyła się na swoim pierwszym własnym legowisku. Cóż "miska ciasna , ale własna"

Nutella

- Brawo! Ładnie wskoczyłaś - Nutella pochwaliła swoje dziecko, uśmiechając się przy tym.

Stella

Kiwnęła łebkiem
-I to jest już moje miejsce ! Podpisałam się. Ty też podpisz swoje powiedziała trochę bardziej dziecinnym głosikiem niż zwykle

Nutella

- Właśnie zamierzałam to zrobić - uśmiechnęła się do Stelli i starannie pazurem napisała ''Nutella'', a następnie ogonem zaczęła zamiatać swoją półkę.

Robin

Naśladowała matkę. W końcu matka to dla córki najlepszy wzór. Wychodziło jej to jednak troszkę gorzej. Nie wiedziała nawet o co chodzi. Wiedziała tylko że jej ruchy nie są tak płynne jak Nutelli , a to chyba źle.

//Stella\\

Nutella

Lwica się uśmiechnęła do Stelli, po chwili swój wzrok skierowała na inne zakamarki w drzewie, najbardziej zaciekawiła ją pewna dziura. Nutella wskoczyła na półkę przy której było przejście do tej dziury. Zauważyła tam jakby drugi pokój w drzewie, tyle że, ciemniejszy. Ostrożnie tam weszła i ... plusk-dźwięk wody. Była tam płytka i niezwykle czysta woda. Lwica napiła się.
- Choć, takiej smacznej wody jeszcze nigdy nie piłyśmy - zawołała Stellę.

Ellisa

//Stella\\

-Źródełko wybiło w drzewie ? To pewnie dla tego drzewo wydaje się jeszcze żyć- Wytłumaczyła swoją opinię podbiegając do mamy. Napiła się i oblizała