Furtka II.

Emestine

Po głośny, ryku wystraszyła się nieco, podkuliła lekko ogon. Odwróciła się. Najpierw mnie olewasz, a potem chcesz żebym została.. powiedziała bardziej twierdząc, niż pytając.

Robin

Skrzywił się. Nie był pewny co powiedzieć by jakoś przedstawić samicy sytuację z jego punktu widzenia. Postanowił to sobie odpuścić. Był dumny ze swojego ryku... czuł się taki jedyny... taki ważny. W końcu był najstarszym samcem na wybiegu... dominacja.

Emestine

/szpan/

Ona sama też nei wiedziała jak mu to powiedzieć. Wcale nei zależało jej na nim jako partnerze. Chociaż on pewnie tak to odbierał. Nie wiedział na jakich zasadach go wychowano, więc nie rozumiał jej. Cóż. Chcesz mi coś powiedzieć? zapytała niepewnie

Robin

-Nie-odpowiedział bez dłuższego zastanowienia i pewnym siebie głosem.
-A ty chcesz ? Zapytać o coś , powiedzieć ?-dodał po chwili.

Emestine

Krótko mówiąc jesteś dla mnie kimś więcej niż znajomy, kumpel, przyjaciel.. westchnęla. Nawet kimś więcej niż partner... spuściła łeb. Wcale nie chciała tego mówic, ale kiedys musiała. Nie chciała tego trzymac w sobie..

Robin

Zrobił wielkie oczy. Zaparło mu dech w piersiach. Spuścił łeb. Nie wiedział co powiedzieć. Nie chciał robić Emes przykrości , ale (jak już wspominałam) on kochał tylko Noemi. Choć może Emes też mu się trochę podobała ?
-Emes , ja też Cię bardzo lubię , ale kocham Noemi i nie zmienisz tego. Jeśli jednak kiedyś coś się zmieni to... nie mam nic przeciwko.

Emestine

Nie chce żebyś mnie kochał. Ja od Ciebie nic nie chce. Zupełnie nic. mówila dalej.. Zwyczajnie jesteś dla mnie kimś więcej niż partner. Kimś jeszcze bliższym.. spojrzała mu prosto w oczy mając nadzieję że samiec się domyśli.

Noemi

Zeskoczyła z drzewa i usiadła. Przyglądała się rozmawiającym lampartom. Postanowiła zaczekać.

Emestine

/bedzie surprise podczas następnych postów moich....

Czekając na odpowiedź spojrzała ukradkiem na Noemi. O niej chyba nigdy nie zmieni zdania.. kociak i tyle..

Noemi

Noemi spostrzegła jej spojrzenie. Podejrzewała co Emestine o niej sądzi, ale nie zamierzała jej ulec, w końcu ona była tutaj pierwsza. Ruszyła truchtem w stronę lampartów i po chwili była obok nich. -Co się stało Emestine?- zapytała i usiadła.

Emestine

/powiem ci, że dużo siedzisz. Very Happy

Nic.. spuściła głowę, popatrzyła na Robina, potem na Noemi. *Do złudzenia przypominają mi rodziców.. Szkoda że nie ma ich tu teraz. westchnęła. Postanowila sie oddalic i tak tez zrobila. Pobiegła na bok, położyła się w śniegu..

Noemi

/wiem xD/

-Czym się tak smucisz?- zapytała i podeszła do niej. Spojrzała na nią i przekręciła lekko łeb.

Emestine

Życie. Po prostu. Tęsknię za rodzicami. A w Was szukałam po prostu bliższych niż partner i najlepsza przyjaciółka osób. mówiła z położoną na łapach głowie, patzrąc się w dal. Ale zawiodłam się. Być może to ja nie pasuję tu.. Tak jakoś..

Noemi

-Szukasz po prostu kogoś, kto zastąpi ci rodzinę, tak?- zapytała i usiadła.

/i znów usiadłam xD/

Emestine

Niekoniecznie.Chcę po prostu znów być szczęśliwa, a krążę po świecie i jeszcze szczęścia nie znalazłam.. wstała. Zrobiło się jej zimno...

/napisałabym, że "nikt mnie nie kocha" ale to za bardzo podchodziłoby pod EMO. xd