Furtka II.

Noemi

-Nie przejmuj się. Może zaczniemy od nowa?- powiedziała i uśmiechnęła się.

Emestine

Da się tak? zapytała niepewnie. Wolała nie pogrążać się w swojej sytuacji..

/ona jest naprawde jakąś emoską. O.O

Robin

Coś go tchnęło. Jak na razie widział w Emestine przyjaciółkę , która chciała czegoś więcej , ale teraz zobaczył że nie o to chodziło. Chciała mieć kogoś bliskiego jak matka. Kogoś kto obroni i pomoże , doradzi jak rodzina. A on trzymał ją na dystans.
-Przepraszam za to jak Cię traktowałem-powiedział podchodząc do Emestine ze spuszczonym łbem. Spojrzał na Noemi.

Emestine

/jejć. łezka mi się w oku zakręciła..

Nic się nie stało.. podniosła łeb, spojrzała na Robina. Potem na Noemi. Potem znów na Robina i znów na Noemi. Potem znów (...). Oczekiwała ich reakcji w skupieniu.

Robin

Uśmiechnął się. Wyciągnął do Emes łapę. Chciał by położyła swoją łapę na jego łapie. To był taki symbol pomocy.

Emestine

Co robisz? zapytała zdziwiona. U lampartów nigdy nie widziała takiego zachowania, więc nie była przyzwyczajona do takich sytuacji. Nie wiedziała co ma zrobic.

Robin

Podniósł jej łapę i położył na swojej. Uśmiechnął się.
-W razie czego możesz liczyć na moją pomoc- powiedział z uśmiechem patrząc jej głęboko w oczy.

Emestine

Uśmiechnęła się lekko. Prawie niezauważalnie. Także spojrzala, ale po wcześniejszych, źle odebranych spojrzeniach wolała na niego nie patrzeć. /xd/
Położyła się z boku na kawałku odśnieżonej ziemi. Była nawet ciepła. Ułożyła głowe na łapach. Patrzyła gdzieś daleko. W końcu powiedziała : Nie wiem czy jest sens utrzymywać kontakt ze znajomymi, którzy najpierw mnie znienawidzili a potem nagle pokochali. Na dodatek przypominają mi rodziców. podniosła łeb, przekręciła się na prawy bok. Zmrużyła oczy i tak leżała.

Robin

-My... ja Cie nigdy nie "znienawidziłem" , a co do tych rodziców to... urwał bo nie wiedział co powiedzieć. Chciał ją pocieszyć , lecz nie wiedział jak.

Emestine

Nic nie mów... mówiła z nadal zamkniętymi oczami. Przewróciła się na drugi bok. To ja tu nie pasuję, Wy jesteście zgrani, to ja Wam przerwałam, wtedy w jaskini.. choć pojąć nie mogę Waszej różnicy wieku... odetchnęła. Mówiła dalej.. Nie lubię, jak ktośmopwi że to jego wina.... Być może wlaśnie dlatego jestem taka nieszczęśliwa.. bo wszystko biorę na siebie. ..

Noemi

-Moim zdaniem da się tak- przerwała im. -Na początku się miedzy nami nie układało..- powiedziała. -Dlaczego uważasz, że tutaj nie pasujesz?- zapytała. -Poza tym, dokąd pójdziesz? Zostań z nami.- powiedziała.

Emestine

/podkopię się. >D

Nie pasuję. Po prostu. Tak czuję... powiedziała. Nie wiem dokąd pójdę, być może spotkam na terenie zoo jakiegoś innego lamparta, być może zostanę samotnikiem. Naprawdę, nie chcę Wam przeszkadzać. Dobrze się zgraliście, co się będę Wam w Wasz związek mieszać.. otworzyła oczy, wciągnęła w nos powietrze... znów zamknęła ślepia.

/macie do czynienia z niezrownowazonym psychicznie lampartem. xd jak wam sie uda mnie przekonac i zostane to badzcie z sb dumni xd

Robin

Postanowił podejść ją z nieco innej strony.
-Idź jak chcesz , może nam wcale nie zależy na twoim towarzystwie ?-powiedział z sarkazmem w głosie. Miał tylko nadzieję że Emes nie weźmie tego na poważnie

Noemi

-Właśnie- potwierdziła. Nie powiedziała tego twardo, ale zwyczajnym głosem. Jej wzrok przechodził to na Robina, to na Emes, na ziemię pokrytą śniegiem. Żeby tylko nie zrozumiała tego tak.. hm.. żeby nie wzięła tego na poważnie. Ale jeśli jednak? Nie, nie.. nie może tego przyjąć w ten sposób. -myślała cały czas, czekając na odpowiedź lamparcicy.

Emestine

Wstała, wyciągnęła się i ruszyła przed siebie. Nadal miała lekko zamknięte ślepia, przez co nei widziała wszystkiego, ale jakoś dotoczyła się znudzona pod ogrodzenie. Zasnęła z myślą że się już nei obudzi. >D

/Osobiście ogłaszam, ze odchodzę z forum, więc nacieszcie się moimi ostatnimi postami. >DD/