Jaskinia

Soreness

Uśmiechnął się. Nie miał ochoty zaczynać rozmowy,chciał po prostu tak stać,stać i stać. Zmrużył ślepia,powoli poruszając ogonem...

Venus

Z pyska klaczy wydobyło się ciche parsknięcie. Zamrugała i popatrzyła na ogiera. Oparła łeb o jego ganasz i ponownie zamknęła oczy. Można było pomyśleć, że zasnęła, ale tak nie było.

Soreness

Teraz całkowicie zamknął oczy,rozkoszował się chwilą:
-Czy mi się tylko zdaje,czy Ty też mogłabyś tak stać wiecznie?-zapytał szeptem...

Venus

- O, tak. - wyszeptała jak najciszej, by nie psuć tej ciszy, tego, co ich otaczało. W zapadającym wzroku kształt sylwetki ogiera nieco rozmywał się jej przed oczami, dzięki czemu mogła sobie wyobrażać jego dokładną pozycję.

Soreness

Westchnął cicho. Wciąż milczał,rozmyślał. W ciągu nie całego miesiąca,poznał miłość swego życia,najpiękniejszą,a zarazem najlepszą klacz,którą kiedykolwiek znał,lecz także wzbudził nienawiść do siebie pewnej klaczy. Ale w tejże chwili tak naprawdę nie obchodziło go to,cieszył się ,że jest z nią...

Venus

Klacz zastanawiała się, nad czym rozmyśla ogier. Nie miała ochoty mącić ciszy, ale pierwszy raz od dawna chciała się znaleźć w jego skórze i dowiedzieć, co odczuwał. Dałaby za tę chwilę prawie wszystko.

Soreness

Jeszcze chwilę stał w idealnej ciszy,aby po chwili powiedzieć:
-Myślę nad zdarzeniami,które wydarzyły się,kiedy tu dotarłem...-powiedział jakby czytając w jej myślach...

Venus

- Jeżeli masz ochotę, możesz mi o tym opowiedzieć. - zaproponowała, nie narzucając się. Nie miało to być wymuszenie zeznań, a szczera rozmowa - gdyby Soreness miał ochotę w takowej uczestniczyć.

Soreness

-Chętnie-potrząsnął łbem,po czym zaczął mówić-..Myślę nad tym,jak poznałem Ciebie-najpiękniejszą,najlepszą klacz,jaką w życiu poznałem. Tylko nie myśl,że chce zostać ułaskawionym przez komplementy-uśmiechnął się do niej-No i...-tutaj zrobił pauzę,zastanawiając się czy mówić o tym,czy nie-...i o tym jak poznałem Zafrine-imię wypowiedział z wyraźną niechęcią w głosie...o tym,że jest na mnie wściekła,ale nie obchodzi mnie to teraz,cieszę się ,że jestem tu z Tobą,i mam nadzieję,że będę...

Venus

- Pewnie, że tak. - uśmiechnęła się do ogiera. Była zaskoczona, że ma ją za piękną i dobrą. Widać każdy uważa co innego, ona nie powiedziałaby tego o sobie.
- Kocham cię. - wyszeptała po raz nie wiadomo który.

Soreness

-Chyba znasz odpowiedź na pytanie: Czy kocham klacz która stoi przede mną?-wymruczał jej do ucha
Otarł się o jej bok,aby po chwili pocałować w chrapy...

Venus

- Znam, choć nadal w to nie wierzę. - stwierdziła przekornie i roześmiała się melodyjnie. W głębi duszy była dość zmartwiona tym, że te słowa nie muszą okazać się prawdziwe czy szczere, ale ukrywała to przed samą sobą.

Soreness

Spojrzał na nią zaciekawiony:
-Dlaczegóż? Dlaczego w to nie wierzysz?
Przestąpił z nogi na nogę,wciąż bacznie obserwując klacz...

Venus

- A ty, wierzysz, że w tak krótkim czasie stało się tyle dobrego? Ja nie mogę się przekonać, mam wrażenie, że to sen. - wyjaśniła klacz. Co do snu, była już bardzo śpiąca, ale nie chciała jeszcze zasypiać.

Soreness

-Ja już się obudziłem. I odkryłem,że to jest lepsze niż sen. Bo przecież to się stało naprawdę.-pocałował ją w chrapy,po czym uśmiechnął się...