Jaskinia

Ajana

Uśmiechnęła się. Podłożyła mu łapę pod brzuszek by łatwiej było mu utrzymać równowagę. Była dumna z tego że jej dzieci tak szybko się uczą

Naki

Mały zrobił kilka kroczków, chwila zastanowienia i z pomocą mamy zrobił kilkanaście kroków. Później spróbował sam.. lecz po pięciu krokach przechylił się na prawy bok i poturlał kawałek, po czym podniósł się i samodzielnie podszedł do mamy.

Ajana

-Ach , ach jak ślicznie pochwaliła dziecięcym głosikiem i ze słodką , dziecinną minką

Naki

Mały umiał już w miarę chodzić, teraz próbował biegania. Chodził po jaskini, a później próbował biegu.. chwila radości z osiągniętej szybkości i.. bum! Podwinęła mu się łapka i poturlał się pod ścianę jaskini. Wrócił już powoli, nie biegiem do mamy i zaczął maltretować jej ogon.

Ajana

Zaśmiała się widząc co robi Naki. Kiedy tygrysek zaczął bawić się jej ogonem postanowiła dodać mu trochę rozrywki. Podniosła ogon i zaczęła inm machać nad łebkiem synka

Shere Khan

Shere zaś ziewnął przeciągle i położył się z zamkniętymi oczami. Tak go siedzenie zmęczyło, że musiał sobie odrobić i iść spać >D. Miał nadzieję, że nikt nie wpadnie na pomysł przeszkodzenia mu >D.

Naki

Naki był bardzo podekscytowany "uciekającym" ogonem. Próbował go złapać, lecz na początku mu to nie wychodziło, chociaż bardzo się starał. Później, po wielu próbach już udawało mu się schwytać w swe małe łapki ogon mamy.

Ajana

Wyczuła jedzenie. Nie mogła jednak zostawić kociąt samych , a Shere Khana nie chciała budzić. Iść później też nie mogła bo wszystko jej zwiną. Dobra , trudno. Wróci szybko a Shere Khan w razie czego się obudzi.
-Dzieciaki ja zaraz wrócę i przyniosę jedzenie. W razie czego budźcie tatę. powiedziała i pobiegła po jedzenie

Po jakimś czasie:
Przybiegła. Miała kawał mięsa i kilka krwistych sorbetów. Położyła wszystko. Jeden sorbet położyła tuż przed nosem Shere Khana. Wzięła swój woreczek z sorbetem i zaczęła go targać. Ten zaś gdy tylko upadł prześlizgnął się na drugą stronę jaskini. Bawiła się jak kociak. Nawet mamie czasem przyda się chwila relaksu.

Naki

Mały podszedł do kawałka mięsa i zaczął go niepewnie wąchać. -Co jest to?- zapytał. Nie umiał jeszcze formułować zdań, więc niektóre pytania dziwnie brzmiały.

Ajana

-To mój drogi jest mięso. To jedzenie. Małe kotki piją mleko a większe tygrysy jedzą mięso. Jeśli chcesz to możesz spróbować. Wyjaśniła podchodząc do niego. Odgryzła odpowiedni dla małego kotka kawałek i położyła przy nim.

Naki

-A..- mały kichnął, ale zaraz dokończył to krótkie słówko. -Aha- powiedział i polizał kawałek mięsa leżący obok niego. Polizał jeszcze kilka razy i skubnął kawałeczek, lecz nie przypadło mu najwyraźniej do gustu.

Ajana

-Nie martw się , kiedyś polubisz. Za ro teraz możesz spróbować tego. Powiedziała podsuwając mu sorbet. (zamarznięta krew)
-Patrz powiedziała i polizała swój. Jednak ten po polizaniu go odjechał. Ta goniła go a on cały czas ślizgał się po jaskini

Naki

Naki podszedł do "tego czegoś" co mama nazwała sorbetem. Polizał go, a gdy przekąska odjechała mały odskoczył do tyłu, ponieważ nie wiedział, że jedzenie może się ruszać. Podbiegł do sorbetu i znów go polizał. Tym razem już się nie przestraszył, tylko ganiał za nim po całej jaskini.

Ajana

Uśmiechnęła się. Nawet jedzenie bywa dobrą zabawką. Zwłaszcza gdy jest taki śliskie.
-Jak już się pobawisz to żeby jeść należy zrobić tak. powiedziała po czym polizała sorbet przytrzymując go sobie łapą.

Naki

Mały uważnie przyglądał się mamie. W końcu zabawa go znudziła i zrobił tak jak tygrysica mu pokazała. Naki już chciał zabrać się do jedzenia, ale była jedna, jedyna przeszkoda. -Jak sie to je?- powiedział jeszcze trochę spleniąc i spojżał swymi ślepiami na mamę.