Mały lasek Kaito

Steven

Stev dokładnie je wypatroszył. Później także rozciął, by zwierzaki mogły wyjąć niesmaczne kąski. Gdy skończył jednego ptaka podał Kunari, a drugiego Kaito. Trzeciego rozciął na pół i podał kotom. Sam wyjął z torby kanapkę i zaczał konsumować swoje śniadanie.

Kaito

Przygladał mu się uważnie, podszedł i powachał, nigdy nie widział kanapki. Zamachał ogonem i przechylił łepek, jednak zaczął jeść lecz widać było że za czymś tęskni.

Steven

Spojrzał w bursztynowe oczy Kaito.
-Co się dzieje?

Kaito

Spojrzał tylko na niego ze smutkiem i skoczył na wyzsza gałąź, nie wiedział jak mu to powiedzieć więc leżał na gałęzi i patrzył na niego tylko.

Steven

Steven przemyśłał jego zachowaie... I doszedł do wniosku, że Kaito ma brata... W końcu tak zachowywał się w stosunku do niego nie Kunari, więc to nie była siostra... Brat! Wyjął z kieszeni komórkę, zadzwonił gdzieś i wymienił kiklka szybkich słów. Przyjrzał się Kaito i dokładnie go opisał. Nie wiedziałczy to coś zdziała, ale nadzieja jest.

Kaito

Poruszał uszami i zeskoczył do chłopaka, łapą dotknał komurki. Nie wiedział co to więc był ciekawy myslał ze chłopak gada sam do siebie.

Steven

Steven akurat przed chwią się rozłączył. Więc słychać było tylko buuuuuuuu-buuuuuuuu-buuuuuuuuuu...

Kunari · Gość

Zjadła ptaka niemalże za jednym kęsem. Przewracała na boki głową przysłuchując się dźwiękom z dziwnego ludzkiego urządzenia.

Kaito

On również przekręcił głową i patrzył na niego ciekawsko machając ogonem, był ciekawy tego buczenia.

Steven

'Wyłączył' połączenie, buczenie zniknęło w ciszy. Z uśmiechem przyglądał się dziwnemu postępowaniu panter.

Kaito

Wciągnał powietrze nosem i pomachał ogonem, połozył się w dziupli i patrzył przed siebie. Jakoś nie chciał wychodzić

Steven

Spojrzał zamyślony na Kaito, szybko jednak przerzucił wzrok na Kunari. Kucnął i szepnął jej do ucha:
-Spytaj, czy tęskni za rodziną, to mi pomoże. Dobrze?

Kunari · Gość

Może i było to dziwne, ale pantera zrozumiała co mówi do niej człowiek. Przez dość długi czas mieszkała w klasztorze i zdążyła zrozumieć nieco mowy ludzkiej. Podeszła do Kaito ~Tęsknisz za rodziną?~ Spytała i usiadła obok niego.

Kaito

Spojrzła na nią podnoszac łep.-Tak, wiesz mam brata i ratując go trafiłem tutaj. Pewnie teraz szuka mnie po całej dżungli-Odpowiedział jej na pytanie znów kładac łep na łapach.

Kunari · Gość

Przytaknęła ~Ja nie miałam rodziny.~ Powiedziała, a jej wzrok przez chwilę stał się smutny, gdy tylko pomyślała o tych, którzy powinni przy niej być, wychowywać ja gdy była mała. Ale ona nigdy rodziny nie miała, porzuciła ją jak miała niecałe trzy miesiące. Po chwili jej wzrok znów stał się normalny, oczy przybrały chłodny wyraz. ~Może można by go tu sprowadzić?~ Skierowała pytanie raczej do samej siebie i podeszła do Stevena. Wydała z siebie długie Mrauuuuur, co miało oznaczać potwierdzenie jego przypuszczeń.