Wodospad

Venus

Venus weszła stępem nad wodospad, kołysząc biodrami. Przystanęła niedaleko ściany wody i wpatrzyła się w nią z nieodgadnionym wyrazem pyska.

Soreness

Wbiegł kłusem za klaczą. Przystanął obok niej,dotykając jej boku,co jakiś czas zerkał na nią...

Venus

Klacz odeszła dwa kroki w bok. Widać nieźle ją strzeliło po tej sytuacji, bo udała, że niczego nie dostrzegła. Zaciętym wzrokiem wpatrywała się w wodospad.

*zw*

Soreness

Podszedł bliżej niech:
-Coś się stało?-zapytał łagodnie
Dopiero teraz uświadomił sobie,że na zachowanie klaczy mogła wpłynąć sytuacja nad jeziorem:
-Jeśli chodzi o tamte zajście...to przepraszam...jeśli w jakikolwiek sposób uraziło Cię...

Venus

*dobra, jeszcze jestem, odpiszę.*

- Jasne. - mruknęła tylko i skinęła łbem. Przestąpiła z nogi na nogę, tłumiąc ziewnięcie. Przygryzła wargę i poczuła w pysku smak krwi. Chyba musiała użyć za wiele siły.

Soreness

Przestąpił z nogi na nogę:
-Czyli jednak jesteś obrażona...-powiedział-...Co mam zrobić abyś mi wybaczyła...albo zaczęła się do mnie odzywać...-powiedział prawie błagającym tonem...

Venus

- To nie twoja wina. - mruknęła tylko. Można było się zorientować, że grała na czas, chciała jakoś oddalić moment, w którym przyzna, o co chodziło.

Soreness

-Gdyby to nie była to moja wina odzywałabyś się do mnie-powiedział
Machnął kilka razy ogonem,po czym powiedział:
-Powiedz o co chodzi...-powiedział prosząco...

Venus

- Nic. - warknęła Venus i odeszła kilka kroków. W końcu zaczęła robić wolty w kłusie - z nudów. Raczej nie zamierzała przyznać, o co chodzi. Niech się domyśli.

Soreness

Przewrócił oczami:
-No dobrze...czy aby zazdrosna?-strzelał,jeśli trafi-czysty przypadek...

Venus

- Zależy, kiedy i o kogo. Kiedyś się zdarzyło. - prychnęła klacz w biegu. Nawet nie spojrzała na ogiera. Miała nadzieję, że ją przeprosi za swoje zachowanie >D.

Soreness

Podszedł do niej tak że musiała się zatrzymać. Spojrzał jej w oczy,po czym powiedział:
-Naprawdę mi głupio za moje zachowanie...i przepraszam...-powiedział to szczerze...

Venus

- Och, nie masz za co. - odpowiedziała klacz nieco bardziej uprzejmie i zastrzygła uchem. Popatrzyła na ogiera. Uśmiechnęła się do niego.

Soreness

Odwzajemnił ten uśmiech:
-Wybaczyłaś mi...naprawdę się cieszę...dziękuję Ci bardzo-powiedział szczerze ucieszony,po czym teatralnie skłonił przed nią łeb.
Uśmiech nie schodził mu z pyska. Wierzgnął radośnie...

Venus

Klacz parsknęła śmiechem. Zamierzała dalej poudawać urażoną, ale szybko zmieniła swe zamiary. Zatrzepotała zalotnie rzęsami i uszczypnęła ogiera w szyję.